تامین مالی (FINANCING) چیست و به چه شیوههایی انجام میشود؟
- ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲
- ۱۵ نظر
- ۲۰۱۲ مشاهده

تامین مالی عبارت است از فرآیند تامین منابع مالی لازم برای فعالیتهای تجاری یک شرکت. تامین مالی به دو طریق اصلی انجام میشود که شامل ایجاد بدهی و حقوق صاحبان سهام است. تصمیمات مربوط به تامین مالی شرکتها، یکی از مهمترین تصمیماتی است که مدیران واحدهای اقتصادی اتخاذ میکنند. این نوع تصمیمگیریها مربوط به ساختار سرمایه و تعیین و انتخاب بهترین شیوه تامین مالی است. در این مطلب به تشریح مفهوم تامین مالی و انواع روشهای انجام آن توسط شرکتها میپردازیم.
ترکیب منابع تامین مالی شرکتها
منابع مالی در دسترس هر بنگاه اقتصادی از دو محل استقراض (ایجاد بدهی) و حقوق صاحبان سهام (سرمایه) تشکیل میشود. استقراض ممکن است به صورت دریافت وام یا انتشار اوراق قرضه توسط شرکت انجام شود و حقوق صاحبان سهام شامل سرمایه گذاری سهامداران در شرکت است. تامین مالی از طریق حقوق صاحبان سهام شامل واگذاری بخشی از سهام شرکت و استفاده از منابع حاصل از واگذاری در فعالیتهای تجاری است که ممکن است به شکل عرضه اولیه یا واگذاری سهام باشد.
انواع روشهای تامین مالی
در نمودار زیر روشهای تامین مالی به تفکیک ارائه شده است:
۱- تامین مالی از طریق حقوق صاحبان سهام
حقوق صاحبان سهام یا همان حق مالکیت شرکتها یکی از منابع اصلی تامین مالی است. درواقع در زمان تاسیس هر بنگاه اقتصادی، آورده نقدی موسسان، اولین منبع تامین مالی شرکت خواهد بود. موسسان در زمان تاسیس شرکت مبلغی را به عنوان سرمایه در اختیار شرکت میگذارند و در ازای آن به نسبت سهم الشرکه خود در سود و زیان شرکت شریک شده و در تصمیمات آن حق رای به دست میآورند. مالکان یک شرکت میتوانند با واگذاری بخشی از حق مالکیت خود اقدام به تامین مالی کنند. این شیوه در مقایسه با استقراض (ایجاد بدهی) مزایا و معایبی دارد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.
۲- تامین مالی از طریق ایجاد بدهی
بدهی یکی از دو منبع اصلی تامین مالی بنگاههای اقتصادی است. مدیران شرکتها میتوانند از طریق استقراض و دریافت وام، میزان منابع مالی تحت اختیار شرکت برای عملیات تجاری را افزایش دهند. تامین مالی از طریق بدهی نسبت به حقوق صاحبان سهام مزایا و معایبی دارد که به آن خواهیم پرداخت.
۳- تامین مالی از طریق بازار پول و بازار سرمایه
تامین مالی شرکتها، صرف نظر از اینکه مبتنی بر بدهی یا سرمایه باشد میتواند از طریق بازارهای مالی انجام شود. اساسا هدف اصلی از وجود بازار پول و بازار سرمایه کمک به تامین مالی بنگاههای اقتصادی است.
۱- تامین مالی از بازار پول:
این بازار، بازاری برای داد و ستد پول و دیگر داراییهای نقدی جانشین نزدیک پول (اوراق خزانه و گواهی سپرده نقدی) است که سررسیدی کمتر از یک سال دارند. همچنین میتوان از بازار پول به عنوان بازار ابزارهای مالی کوتاهمدت نام برد، که اندک بودن ریسک عدم پرداخت، نقدشوندگی و ارزش اسمی بالا از جمله ویژگیهای آن هستند. تمرکز فعالیت این بازار در استفاده از ابزارهایی است که به اشخاص و بنگاههای تجاری این امکان را میدهند که به سرعت حجم نقدینگی در اختیار خود را به میزان مطلوب برسانند. از ابزارهای این بازار میتوان به اسناد خزانه، گواهی سپرده بانکی، اوراق بدهی و… اشاره کرد. بنگاههای اقتصادی میتوانند با انتشار اوراق قرضه در این بازار اقدام به جذب نقدینگی برای پیشبرد اهداف تجاری شرکت کنند که در حقیقت نوعی افزایش بدهی است.
۲- بازار سرمایه:
بازاری است که ابزارهای مالی بلندمدت با سررسید بیش از یک سال و داراییهای بدون سررسید در آن مورد معامله قرار میگیرد. این بخش از بازار مالی نقش مهمتری در گردآوری منابع پساندازی و تأمین نیازهای سرمایهگذاری واحدهای تولیدی دارد. بازار سرمایه نسبت به بازار پول بسیار گستردهتر است و از تنوع ابزاری بیشتری برخوردار است. سهام (عادی و ممتاز)، اوراق مشارکت، اوراق صکوک و… از ابزارهای تامین مالی مورد استفاده در این بازار هستند. لازم به ذکر است که حیطه فعالیت شرکتهای تامین سرمایه، تامین مالی شرکتها از طریق بازار سرمایه است.
مزایا و معایب روش تامین مالی از بازار سرمایه مبتنی بر بدهی:
مزایا:
حفظ مالکیت سهامداران
حفظ سود باقیمانده
ایجاد سپر مالیاتی
ارزانتر بودن تامین مالی از طریق بدهی
معایب:
نیاز به وثیقه مکفی یا ضامن
افزایش ریسک نقدینگی
کاهش جریانهای نقدی
مهمترین مزایا و معایب استفاده از روش مبتنی بر دارایی:
مزایا:
عدم تضمین بازپرداخت سرمایه یا پرداخت سود سهام
افزایش جذابیت برای وامدهندگان
افزایش نقدینگی پروژه
معایب:
از دست دادن بخشی از مالکیت
مشارکت در سود باقیمانده
مالیات بیشتر
هزینه تامین بالاتر نسبت به هزینه بدهی
سخن آخر
در این مقاله انواع روشهای تامین مالی شرکتها را با هم بررسی کردیم. هدف اصلی استفاده از فرایند تامین مالی، افزایش ثروت سهامداران است. منابع مالی شرکتها از دو منبع داخلی و خارجی تشکیل میشود. منابع داخلی شامل جریانهای نقدی حاصل از عملیات و وجوه حاصل از فروش داراییها و منابع خارجی شامل استقراض از بازارهای مالی و انتشار سهام است. استفاده از هر یک از این روشها، مزایا و معایب خاص خود را دارد و مدیران باید توجه به ساختار مالی شرکت، گزینه مناسب را انتخاب کنند.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
خیلی خوب بود بهره بریدیم
خوب بود
آموزنده است. ممنون
با تشکر از اطلاعاتی ک دراختیارمون میذارین.خسته نباشین
کامل و خوب بود